Mijn vriend Hessel van Deutekom had net als ik een grote liefde voor bromfietsen. Zijn eerste bromfiets was een Monarch, waarmee wij op een zondagmiddag in 1965 naar Geleen zijn gereden om een wedstrijd van Fortuna 54 te gaan bekijken. Althans dat was de bedoeling. We hebben alleen de laatste minuten gezien omdat het motortje van de bromfiets iedere 5 kilometer afsloeg en dan amper nog aan de praat was te krijgen.
De trots van Hessel was de opvolger van de Monarch: een zwarte Royal Nord, de Rolls Royce onder de bromfietsen. Ik keek altijd vol bewondering toe als hij aan deze brommer aan het sleutelen was. Royal Nord is een van oorsprong Belgisch merk. opgericht in 1927 door Jean Hufkens met zijn broers, aanvankelijk als Gillet-dealer. Vanaf 1931 produceerden ze eigen motorfietsen. Rond 1950 werd de focus verschoven naar bromfietsen, met vanaf 1952 tientallen modellen: Standaard, Luxe, Super Luxe, Super Vedette, Ambassadeur, Grand Tourisme (GT), en de Polaris. Een typisch kenmerk van Royal Nord bromfietsen was hun gestroomlijnde ontwerp en sportieve eigenschappen: krachtige acceleratie, hoge topsnelheid.
Omdat ik zelf nog geen brommer had leek het mij geweldig leuk om een keer op de Royal North te mogen rijden. Hessel wees dit echter altijd af. Er deed zich echter een goed moment voor. Op een zondagmiddag stonden we een keer bij een benzine pomp op de hoek van de Akerstraat en de Kleingraverstraat op Spekholzerheide. Hessel wilde tanken maar had geen geld bij zich. Ik stelde voor om voor een kwartje te tanken in ruil voor een rondje op zijn brommer. Aarzelend ging hij akkoord. De pompbediende dreigde nog roet in het eten te gooien omdat hij in eerste instantie niet bereid was om voor een kwartje benzine te tanken. De 2 takt mengsmering werd aangemaakt in een verticale glazen cilinder waar een liter benzine in werd opgezogen om er vervolgens in de juiste mengverhouding olie aan toe te voegen. Omdat de literprijs hoger was dan 25 cent zou volgens de pompbediende geen goed mengsel verkregen worden. Na lang aandringen was hij toch bereid wat mengsmering in de brommer te deponeren.
Ik stapte vol trots op de brommer waarbij ik er goed op lette om niet met mijn goede “zondagse” kostuum in aanraking te komen met oliehoudende onderdelen. Ik reed richting het oude Roda stadion op Kaalheide en draaide daar weer om. Halverwege de Kleingraverstraat zag ik op het trottoir een klasgenoot lopen. Ik wilde hem apetrots de brommer laten zien en trapte vol op de rem. De bromfiets schoof daardoor onder mij uit en ik gleed een aantal meters over het asfalt. De klasgenoot vroeg of ik mij bezeerd had en liep door. Ik schrok enorm toen ik zag dat ik een broekspijp was kwijtgeraakt. Aan de rechterkant lag de broek helemaal open. Hessel was niet blij toen ik terugkwam, mijn moeder bij thuiskomst nog minder. Ze begon meteen te schelden en ze dacht meteen te weten wat er was gebeurd. “Heb je stiekem op een brommer gereden” schold ze. Ik ontkende dat en vertelde haar dat ik met mijn fiets was gevallen. Mijn moeder antwoordde echter dat het onmogelijk was om zo’n schade aan een kostuum te krijgen door het vallen met een fiets. “Het zal wel met een brommer zijn gebeurd” vond ze. Ik dacht slim te zijn en probeerde haar er van te overtuigen dat het gebeurd was toen ik de steile Nijswiller berg afreed. Dan gaat het best hard, zei ik.
Mijn moeder hing het kapotte colbertjasje aan de kapstok en stuurde mij naar boven. Daags erna zat ik op mijn kamer en hoorde ik beneden de deurbel gaan. Het bleek de melkboer te zijn. Nog voordat de goede man iets kon zeggen begon mijn moeder tegen hem haar beklag te doen. “Moet je eens kijken hoe dat rotjong gisteren is thuisgekomen. Hier hangt zijn nieuwe zondagse kostuum. Helemaal kapot. Hij is met de fiets gevallen”. “Dat zal wel met een brommer zijn gebeurd”, antwoordde de melkboer. “Zo hard val je niet met een fiets”.
Klik hier voor de volgende pagina
Klik hier om terug te keren naar de inhoudsopgave
